Page 61 - turkce
        P. 61
     8.  ETKİLİ  ORGANIK  ATIK  TOPLAMA  SISTEMİNİN
               KURULMASI
               Büyük miktarda katı atık, kentsel alanlarda üretilmektedir. Ortalama katı atık üretimi kişi başına
               günde  0,6  kg'dir.  Düşük  ve  orta  gelirli  ülkelerdeki  şehirlerden  kaynaklanan  katı  atıkların
               bileşimi incelendiğinde, kolayca biyolojik olarak ayrışabilen fraksiyonların ağırlıkça %44 ila
               %87  arasında  değiştiği  görülmektedir.  Kentleşme  ve  modernleşme  seviyeleri,  belediye
               atıklarının üretimi ve bileşimi üzerinde derin bir etkiye sahiptir; ancak %50-90 gibi yüksek
               organik madde içeriği gibi bazı genel eğilimler, kompostlama süreçleri yoluyla kullanım fırsatı
               sunar. Atık akışı homojen bir kütle değil, farklı malzemelerin (organik madde, plastik, metal,
               tekstil vb.) bir kombinasyonudur ve geri kazanımı en üst düzeye çıkarmak için farklı yollarla
               işlenebilir. Organik atık fraksiyonu, geri kazanılacak en büyük fraksiyon olarak kalmaktadır
               [54]. Yaygın katı atık türleri;
               Katı atık: Evsel ve pazar atıkları, sebze ve meyve kabukları dahil gıda atıkları, kömür külü.
               Ayrıca, kurumlar ve ticari merkezlerden kaynaklanan atıkları da içerir.
               Bahçecilik  ve  tarımsal  atık:  Bahçe  atıkları,  yaprak  döküntüleri,  kesilmiş  çimler,  ağaç
               budamaları, yabani otlar, hayvan gübresi, bitki artıkları, kamu parklarından kaynaklanan atıklar
               vb.
               Gübre: tavuk, domuz, inek.
               Tarım-endüstriyel atık: Mezbahalar, bira fabrikaları, işleme tesisleri ve tarıma dayalı sanayiler
               tarafından üretilen atık.
               Çamur ve biyolojik katı: Septik tanklardan ve arıtma tesislerinden insan dışkısı.
               Atık yönetimi için birçok yaklaşım bulunmaktadır (Şekil 9). Katı atık genellikle depolama,
               yakma ve geri dönüştürme veya yeniden kullanma yoluyla yönetilmektedir. Ancak gelişmekte
               olan  ülkelerde,  düzgün  tasarlanmış  depolama  alanları  nadir  olup  modern  yakma  maliyeti
               karşılanamaz  durumdadır.  Bu  nedenle,  atık  bertarafında  en  yaygın  yöntem, tanımlanmamış
               alanlara kontrolsüz döküm, yönetilmeyen açık döküm alanlarında toplanma ve bertaraf edilme
               ya  da  kontrollü  depolama  alanlarına  toplama/bertaraf  etme  gibi  varyantları  içeren  bir  tür
               depolamadır. Geri dönüştürülebilir kuru atıkları toplamak amacıyla kapı kapı dolaşan veya
               topluluk çöp kutularını sıralayan çöp toplayıcılarına rastlamak yaygındır. Ancak, bu toplayıcılar
               genellikle organik atık yerine plastik ve cam gibi inorganik geri dönüştürülebilir materyallere
                                                                                                        53
     	
